Oferta

EEG Biofeedback

EEG Biofeedback - Profesjonalny trening mózgu

(EEG – elektroencefalograf, biofeedback – biologiczne sprzężenie zwrotne) jest metodą służącą do regulowania czynności bioelektrycznych mózgu w sposób pożądany za pomocą sprzężenia zwrotnego. Znajduje zastosowanie przy wspieraniu leczenia zaburzeń psychosomatycznych i neurologicznych, a także w doskonaleniu sprawności umysłowych. To w jaki sposób przebiegają procesy neuroprzewodzenia w mózgu człowieka przekłada się na jego zachowanie, bowiem kora mózgowa spełnia funkcję ośrodkowej regulacji procesów myślenia i zachowania. Oddziałując poprzez trening biofeedback na neuroprzewodzenie w mózgu możemy wpływać na zwiększenie lub osłabienie komunikacji pomiędzy różnymi obszarami kory mózgowej, a to daje w efekcie znaczące i długotrwałe zmiany psychofizjologiczne. Dzięki treningom EEG Biofeedback poprawia się pamięć, koncentracja, szybkość myślenia, mowa, wzrasta kreatywność, myślenie twórcze, zdolność do rozwiązywania problemów intelektualnych, zmniejszeniu ulegają fizjologiczne objawy nadpobudliwości psychoruchowej, podnosi się samoocena, odporność na stres, zdolność do opanowywania gniewu i kontroli emocji. Dzieci osiągają lepsze wyniki w szkole, są spokojniejsze, pewniejsze siebie, zaczynają wierzyć w swoje możliwości, co pozytywnie wpływa na zmianę ich stosunku do obowiązków szkolnych.

Wskazania do prowadzenia terapii biofeedback:

Problemy szkolne

EEG biofeedback ma znaczący udział w terapii wielu zaburzeń, dzieci w różnym wieku, takich jak:

zaburzenia koncentracji uwagi,

(ADD);dysleksja, dyskalkulia;

  • zaburzenia snu;
  • obniżona motywacja do nauki;
  • zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD);
  • fobie szkolne;
  • zaburzenia mowy;
  • moczenie nocne;
  • i inne.

Schorzenia

Treningi EEG Biofeedback stosuje się jako metodę wspierającą leczenie wielu schorzeń o podłożu psychologicznym i neurologicznym, takich jak:

  • migreny i bóle głowy;
  • zespół chronicznego zmęczenia;
  • lęki;
  • obniżenie nastroju (depresja);
  • autyzm;
  • zaburzenia snu;
  • dziecięce porażenie mózgowe;
  • uzależnienia;
  • w rehabilitacji po urazach i udarach mózgu;


Doskonalenie umiejętności

  • rozwijanie kreatywności;
  • usprawnianie motoryki;
  • polepszanie koncentracji uwagi;
  • zwiększanie odporności na stres;
  • poprawiające samoocenę;
  • poprawiające pamięć.

TRENINGI BIOFEEDBACK

Pierwsze spotkanie (około 2 godzin) przebiega z reguły według następującego schematu:

1. Rozmowa, wywiad – ukierunkowany na zebranie najważniejszych informacji dotyczących sytuacji rodzinnej, społecznej i zdrowotnej pacjenta. Jest to czas na analizę dokumentacji pacjenta: wyników badań eeg wraz z opisem, opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej lub innych ośrodków (po badaniach psychologicznych, pedagogicznych, logopedycznych), informacji na temat prowadzonej terapii i informacji po pobytach w szpitalu, czy w sanatorium i innych, które mogą się okazać bardzo pomocne w obraniu właściwego kierunku i celu terapii.

2. Omówienie metody, jej głównych założeń i przebiegu, oraz odpowiadanie na pytania.

3. Przeprowadzenie badania podstawowego za pomocą urządzenia biofeedback

4.Trening – z reguły 10 rund od 1–3 minut każda ( w zależności od wieku i możliwości dziecka) z przerwami na przepięcie elektrod, lub konieczny odpoczynek.

5. Omówienie wyników zapisu surowego i nakreślenie przez terapeutę wizji przebiegu terapii. Poza pierwszym treningiem, w którym uczestniczą rodzice lub opiekunowie (w przypadku młodszych dzieci), w każdym następnym terapeuta pracuje wyłącznie z dzieckiem.

PRZEBIEG TRENINGU

Każdy trening  poprzedzony jest przymocowaniem elektrod na głowie i na uszach, za pomocą pasty klejącej. Umożliwia to trenującemu wykonywanie zleconych przez terapeutę zadań wyłącznie za pomocą swojego mózgu, nie używając do tego klawiatury ani komputerowej myszki. Trenujący, poprzez grę komputerową  lub film otrzymuje informację zwrotną o aktualnym stanie umysłu. Wejście i utrzymanie stanu pożądanego przez kilka bądź kilkanaście sekund jest nagradzane ( punkty, owacje ) . Cała sesja treningowa trwa około godziny. Każdy pacjent wymaga innego czasu terapeutycznego. Terapeuta stara się rozpoznawać możliwości trenowanego mózgu w czasie całej sesji treningowej i tak kierować treningiem, aby w maksymalnym zakresie wykorzystana została aktualna jego kondycja (ułatwia się zadanie, gdy jest za trudne i utrudnia, gdy jest za łatwe). Pacjent natomiast widzi na ekranie drugiego komputera czynność bioelektryczną swojego mózgu pod postacią gry bądź animacji.

PLANOWANIE TERAPII

Neurologiczne podstawy treningów EEG Biofeedback. Neurofeedback jest procesem, który trwa w czasie, ponieważ bazuje na zdolnościach mózgu do zmian. Podatność na zmiany jest cechą indywidualną. Rozpoczynając terapię metodą EEG Biofeedback należy zakładać jako niezbędną ilość około 20-30 sesji, co jest uzależnione od indywidualnych cech pacjenta.

Długość terapii

Treningi EEG Biofeedback możemy podzielić na :

  • krótkoterminowe 10-20 spotkań( osoby zdrowe, dla usprawnienia funkcji poznawczych, dla poprawy snu)
  • średnioterminowe 20-40-60 spotkań (ADHD, zaburzenia uwagi, autyzm, dysleksja, dystonie). Np. w ADHD poprawę można uzyskać już po 20 sesjach, ale żeby efekty były satysfakcjonujące i trwałe koniecznych jest 40 i więcej.
  • długoterminowe powyżej 60 spotkań (afazja, porażenie mózgowe, padaczki, upośledzenie umysłowe).

W przypadku terapii średnio i długoterminowych treningi nie zawsze przebiegają w jednym cyklu. Często przeprowadza się 20-30 sesji treningowych i daje się pacjentowi czas na rozwinięcie się efektów terapii, a za minimum 3 miesiące może on kontynuować dalszą terapię przez kolejnych 15-20 spotkań.

Początek treningów

Pierwsze 5-10 sesji to czas, kiedy mózg uczy się sztuki wytwarzania określonych wzorców pracy i osiągania zadanego celu. Jest to bardzo ważny okres w treningach i nie należy zakłócać systematyczności spotkań. Długotrwałe i częste przerwy w terapii w tej fazie cyklu znacznie spowalniają procesy regulacyjno-naprawcze i w negatywny sposób wpływają na efektywność terapii.

Częstotliwość sesji treningowych

Treningi mogą odbywać się z częstotliwością: 1 raz w tygodniu (ilość minimalna dla osiągnięcia efektu), 2-3 razy w tygodniu (ilość optymalna).

Efekty treningów

Zauważalne zmiany w zachowaniu pacjenta poddającego się terapii Biofeedback mogą wystąpić już po kilku  sesjach, choć z reguły ma to miejsce między 10 a 15 treningiem. Zdarza się jednak, że niektórzy pacjenci pozytywne zmiany zauważają dopiero po 20-25 sesjach. Najszybszy efekt w terapii uzyskuje się w poprawie już zorganizowanych połączeń neuronalnych, a najdłużej trwa odbudowa utraconych funkcji w wyniku doznanych urazów i chorób.

Terapia psychologiczna

Potrafi wpłynąć na zmianę postawy i poprawić zdolności radzenia sobie z niektórymi emocjami. Psychoterapia, poza funkcją uleczającą, ma również rolę wspierającą – uczy wykorzystywać naturalny potencjał, który tkwi w każdym człowieku.

Celem terapii psychologicznej jest:

  • rozwijanie umiejętności rozpoznania i nauczania uczuć w określonych sytuacjach;
  • kształtowanie umiejętności panowania nad emocjami;
  • kształtowanie empatii;
  • przyswajanie norm i zasad społecznych;
  • rozwijanie poczucia obowiązku i odpowiedzialności;
  • rozwijanie umiejętności aktywnego słuchania.

Wspierając rozwój dzieci, koncentrujemy się często na funkcjach poznawczych, sferze motoryki małej i dużej, percepcji wzrokowej, rozwoju mowy, pomijając jednocześnie rozwój społeczny i emocjonalny dzieci, który jest co najmniej równie ważny, jak zdolności poznawcze. Świadomość własnych emocji, umiejętność radzenia sobie z nimi, a także zdolność dostrzegania emocji u innych ludzi przyczyniają się do rozwijania pozytywnych relacji społecznych, a także wpływają na jakość życia jednostki. Brak umiejętności radzenia sobie z emocjami, takimi jak lęk, złość albo smutek mogą stanowić podłoże do rozwoju zaburzeń psychicznych u dzieci, a także wśród osób dorosłych. Jeśli chcemy wychować dzieci na dobrze funkcjonujących dorosłych, konieczne jest wspieranie ich rozwoju emocjonalnego i kształtowanie odpowiednich postaw społecznych.

 

Cel ogólny:

  • Stymulowanie rozwoju społeczno-emocjonalnego dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym;
  • Poszerzanie wiedzy rodziców i nauczycieli w zakresie rozwoju społeczno-emocjonalnego dzieci;

 

Cele szczegółowe:

  • Kształtowanie umiejętności rozpoznawania, nazywania i rozróżniania emocji;
  • Rozwijanie zdolności empatii, umiejętności przyjmowania perspektywy innych osób;
  • Kształtowanie umiejętności radzenia sobie z emocjami;
  • Kształtowanie umiejętności rozwiązywania problemów;
  • Wspomaganie rozwoju pozytywnych zachowań społecznych;
  • Kształtowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości;
  • Rozwijanie słownictwa określającego różne stany emocjonalne i uczuciowe np.: zadowolenie, smutek, szczęście, złość, przykrość, odwaga, zdziwienie;
  • Umiejętność nawiązywania i utrzymywania pozytywnych relacji z innymi;
  • Kształtowanie prospołecznych postaw, eliminowanie aspołecznych zachowań;
  • Rozwijanie umiejętności radzenia sobie z problemami emocjonalnymi dzieci u rodziców oraz nauczycieli;
  • Dostarczanie materiałów psychoedukacyjnych dla rodziców i nauczycieli z zakresu rozwoju emocjonalnego dzieci;

 

Formy pracy:

  • Zajęcia grupowe dla dzieci
  • Zajęcia indywidualne z dziećmi (według potrzeb)
  • Przygotowanie materiałów psychoedukacyjnych
  • Warsztaty i konferencje dla rodziców
  • Rozmowy indywidualne z rodzicami

 

Metody pracy:

  • Bajki psychoterapeutyczne;
  • Techniki relaksacyjne;
  • Techniki wyobrażeniowe;
  • Pogadanka, rozmowa, opowiadanie;
  • Burza mózgów;
  • Odgrywanie ról, drama;
  • Techniki plastyczne (rysunki, plakaty);
  • Obrazki, ilustracje, historyjki obrazkowe;
  • Zabawy ruchowe;
  • Gry dydaktyczne;
  • Gry i zabawy zespołowe: gry matematyczne, zabawy plastyczne oraz ruchowe
Diagnoza i terapia psychologiczna
Konsultacja i diagnoza pedagogiczna

Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna, nazywana reedukacją, zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi bądź wyrównawczymi, to szereg specjalistycznych oddziaływań na dziecko, które przejawia różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym w obrębie motywacji, emocji, nabywania i przyswajania wiedzy, integracji i współżycia socjalnego.

Metody terapii pedagogicznej o charakterze psychologiczno-pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym mają na celu stworzenie dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, wygaszania negatywnych objawów zachowania, kształtowania prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy oraz zdolności praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami w życiu pozaszkolnym. Diagnoza i terapia pedagogiczna odnoszą się do dzieci, które uzyskały orzeczenie z poradni pedagogiczno-psychologicznej ze wskazaniem o potrzebie kształcenia specjalnego, czyli:

  • Uczniów z zaburzeniami rozwojowymi, np. obniżeniem intelektualnym, wadami wymowy;
  • Uczniów niepełnosprawnych i przewlekle chorych, np. niepełnosprawnych intelektualnie i ruchowo, z wadami słuchu, autyzmem, zespołem Aspergera;
  • Uczniów niedostosowanych społecznie;
  • Uczniów z trudnościami w nauce powstałymi w następstwie wad rozwojowych.

Kompleksowa terapia pedagogiczna i rewalidacja (czyli wszechstronna rehabilitacja niepełnosprawności) oraz właściwa organizacja i wielowymiarowy plan terapii pedagogicznej mają na celu przede wszystkim stymulację ogólnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dziecka obciążonego deficytami i dysharmonią rozwojową. Cele szczegółowe terapii pedagogicznej uzależnione są od indywidualnych potrzeb.

Terapia Logopedyczna/ Neurologopedyczna

Jest to nauka o kształtowaniu właściwej mowy w okresie jej rozwoju i jej doskonalenia w późniejszym okresie oraz o usuwaniu rożnego rodzaju wad i zaburzeń mowy.  Terapia ma na celu usprawnienie funkcji komunikacyjnej poprzez stopniowe koordynowanie zakłóceń występujących podczas porozumiewania się.

Rodzice obserwujący, znający swoje dziecko, powinni zgłosić się do logopedy/neurologopedy, gdy:

  • nie potrafi ssać;
  • ma problemy z oddychaniem;
  • często ma otwartą buzię, a język znajduje się między wałkami dziąsłowymi;
  • mając 4-6 miesięcy, nie identyfikuje źródła dźwięku, nie gaworzy;
  • mając 7 miesięcy nie porozumiewa się za pomocą gestów;
  • mając 7-8 miesięcy nie próbuje gryźć i żuć pokarmów;
  • jako roczne dziecko nie wymawia prostych słów np. „mama”, „baba”, „tata”;
  • jako dwulatek nie rozumie poleceń, mówi mało i/lub niewyraźnie, nie wypowiada prostych zdań;
  • jako trzylatek nie wykonuje złożonych poleceń, nie umie wskazać części ciała, nie nazywa przedmiotów z otoczenia;
  • jako czterolatek nie potrafi wysłuchać prostego wierszyka, bajki, nie zadaje pytań;
  • w wieku 5-6 lat mówi niewyraźnie, nie potrafi opowiedzieć, o czym był wierszyk, bajka, czy też opowiadanie, nieprawidłowo wypowiada głoski języka polskiego;
  • błędnie realizuje głoski
  • ma wadę zgryzu, niedosłuch, wykazuje opóźnienia w zakresie rozwoju psychoruchowego.
  • Wizyta u logopedy jest konieczna, jeśli rodzic zauważy u dziecka opóźnienie rozwoju mowy;
  • Dziecko ma problemy ze słuchem objawiające się poprzez zwiększania głośności dźwięku, brak reakcji na dźwięki pochodzące z otoczenia;  
  • Dziecko nie wymawia głosek lub wymawia nieprawidłowo;
  • Dziecko posiada wadę wymowy, m.in. seplenienie. Wadą wymowy, z której dziecko nie wyrośnie, i którą trzeba korygować jest seplenienie, a w przypadku dzieci najczęściej jest to seplenienie międzyzębowe.  

Wady wymowy u dzieci wynikają często z nieprawidłowości w budowie narządów mowy, które trzeba korygować. W przeciwnym wypadku, wada będzie się pogłębiać. Co więcej, dziecko mające nieleczoną wadę wymowy może mieć później w szkole problemy z nauką pisania i czytania.

Diagnoza i terapia logopedyczna
Integracja Sensoryczna (SI)

Terapia Integracji Sensorycznej (SI)

Terapię integracji sensorycznej można scharakteryzować, jako zabawę celową ukierunkowana na rozwój procesów poznawczych u dziecka. 

Dzięki wykorzystaniu różnorodnych metod, ćwiczeń i zabawy specjaliści wyzwalają konkretne reakcje sensoryczne w celu poprawy ośrodkowego układu nerwowego. Dziecko uczy się odpowiedniej reakcji na bodźce zewnętrzne oraz wrażenia zmysłowe.

Wpływa to na zmianę zachowania w sferze motorycznej i emocjonalnej, ale również poprawia funkcję językowe i poznawcze.  Docelowo dziecko osiąga lepszą efektywność w procesie uczenia się, przetwarzania i radzenia sobie z emocjami.  

  • Nadmierny niepokój;
  • Lękliwość;
  • Nadruchliwość;
  • Problemy z koncentracją;
  • Kłopoty z równowagą i koordynacją ruchową;
  • Niskie napięcie mięśniowe;
  • Nadmierną męczliwość;
  • Zbyt gwałtowną reakcję na dotyk;
  • Nieumiejętność naśladowania ruchów innej osoby;
  • Problemy z komunikacją.

Integracja  sensoryczna jest procesem celowej organizacji zmysłów.  Działania podstawowych zmysłów człowieka są ściśle ze sobą powiązane. W trakcie rozwoju w obrębie mózgu tworzą się pomiędzy nimi połączenia. To wzajemne na siebie oddziaływanie różnych zmysłów jest złożone i potrzebne, aby prawidłowo interpretować rzeczywistość i odpowiednio na nią reagować. 

Wg Jean Ayres : „Integracja sensoryczna to możliwość rejestrowania informacji ze świata zewnętrznego przez narządy zmysłów, ich przetwarzanie w ośrodkowym układzie nerwowym i wykorzystanie do celowego działania”. Tym samym jest  funkcją, czynnością ośrodkowego układu nerwowego, procesem neurologicznym, organizującym wrażenia płynące z ciała i środowiska w taki sposób, by mogły być użyte do celowego działania. Kiedy bodźce przepływają w zorganizowany i zintegrowany sposób, mózg może je dobrze wykorzystać do tworzenia wyobrażeń dotyczących nas samych i otaczającego świata, opracowania naszych zachowań, przyswajania wiedzy.

Terapia wad postawy

Profilaktyka oraz terapia wad postawy u dzieci jest ukierunkowana na poprawę stabilizacji centralnej, czyli napięcia głębokich mięśni tułowia, zapewniając właściwą kontrole mięśniową miednicy i kręgosłupa. Odpowiednio dobrane ćwiczenia mają wpływ na korekcję postawy, zwiększenie siły mięśni oraz wytworzenie nawyku utrzymywania prawidłowej postawy ciała.

Dzieci spędzają dużo czasu w pozycji siedzącej zarówno w szkole, jak i w domu. Dziś większym zainteresowaniem cieszą się telewizor, smartfon i komputer niż aktywność fizyczna. Właśnie w ten sposób dzieci od najmłodszych lat pracują na wady postawy.

Okres przedszkolny i szkolny to etap szybkiego wzrostu, kształtowania się układu kostnego i gorsetu mięśniowego. Szybki wzrost u dzieci i młodzieży jest czynnikiem osłabiającym siłę i zborność mięśniową, co skutkować może powstawaniem wad postawy. Dlatego w tym okresie należy szczególnie zadbać o prawidłową postawę dziecka i rozpocząć ćwiczenia zapobiegające wadom postawy.

  • Zaburzenia osiowości kończyn (kolana koślawe/ szpotawe);
  • Pogłębianie fizjologicznych krzywizn kręgosłupa (plecy okrągłe/ wklęsłe/ płaskie);
  • Asymetria i ustawienie miednicy, pociągająca za sobą boczne skrzywienia kręgosłupa (skolioza);
  •  Odstające łopatki czy zwieszona sylwetka;
  • Niski poziom koordynacji i równowagi;
  • Ryzyko przeciążenia i urazów.
Diagnoza i terapia wad postawy
Terapia ręki

Terapia ręki

Celem terapii jest rozwijanie motoryki małej, czyli zdolności manualnych dziecka, oraz poprawa ruchów precyzyjnych. Terapia w podejściu całościowym obejmuje ruchomość łopatek i stawów kończyn górnych oraz normalizację napięcia mięśniowego. Terapia ręki uczy cierpliwości i stymuluję koncentrację uwagi. 

Ćwiczenia dobierane są przez terapeutę indywidualnie do potrzeb i sprawności każdego dziecka. Terapię poprzedza krótka diagnostyka, skoncentrowana na rozpoznaniu stopnia trudności u dziecka.

Dla dzieci, które:

  • Nie lubią rysować lub mają kłopoty z wycinaniem, lepieniem, wiązaniem sznurowadeł i uczeniem się nowych czynności manualnych, manipulacyjnych;
  • Ma problemy z nauką samoobsługi (ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików);
  • Nieprawidłowo trzymają ołówek;
  • Z zaburzeniem zmysłu dotyku przy zabawach z plasteliną, dotyk nowych ubrań, wkładanie przedmiotów do ust;
  • Trudności manualne;
  • Z zaburzeniem napięcia mięśniowego czy koordynacji obu rąk podczas zabaw manipulacyjnych;
  • Z zaburzeniem precyzji ruchu oraz koordynacji kończyny górnej;
  • Wykonuje czynności wymagające dużej precyzji zbyt wolno, za szybko lub niedbale;
  • Trudność z dostosowaniem siły do określonego zadania ruchowego;
  • Zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej i obustronnej integracji, co może przejawiać się brzydkim pismem i mało estetycznymi pracami plastycznymi.

Dziecko wykonuje różne czynności manualne, które są indywidualnie dopasowane do wieku i zainteresowań dziecka.

Terapia ma na celu usprawnianie precyzji ruchu rąk, wyuczenie zdolności skupienia uwagi/patrzenia, wzmocnienie koncentracji oraz poprawę koordynacji wzrokowo – ruchowej.

Muzykoterapia

Muzykoterapia uważana jest obecnie za dziedzinę interdyscyplinarną – łączącą w sobie elementy medycyny, psychologii, pedagogiki muzycznej i estetyki. Muzykoterapia to forma psychoterapii, która wykorzystuje muzykę jako środek stymulujący rozwój dziecka i korygujący zachowanie. Wśród elementów składowych muzyki rozróżniamy melodię, rytm, puls, określoną barwę dźwięków i stopień ich głośności. Muzyka jest motywatorem, który powoduje, że dzieci chętniej poddają się różnym oddziaływaniom terapeutycznym.

Muzykoterapia jest jednym z elementów terapii kompleksowej, której celami są: ukierunkowanie ruchu, wyrobienie koncentracji uwagi, pamięci, wyobraźni, wyrobienie orientacji czasoprzestrzennej, samoregulacji psychoruchowej, przytłumienie neurotycznych elementów postaw lękowych, doskonalenie umiejętności samodzielnego rozwiązywania zadań życiowych, konstruktywne ukierunkowanie osobowości dziecka, a także rozbudzenie wrażliwości estetycznej.
Muzykoterapia dzieli się na receptywną (nieukierunkowaną i ukierunkowaną) i aktywną (ćwiczenia muzyczno-ruchowe, słuchowo-głosowe, improwizacje głosem, ruchem i na instrumentach perkusyjnych, pantomima i psychodrama).

O leczniczym wpływie dźwięków na człowieka wiadomo już od czasów starożytnych. Muzykoterapia zdobywa obecne coraz większą rzeszę zwolenników, także wśród osób pracujących z dziećmi. To świetna forma terapii dla dzieci z różnymi niepełnosprawnościami, czy zaburzeniami emocjonalnymi. Trudno wyobrazić sobie wychowanie przedszkolne i edukację wczesnoszkolną bez muzyki.

Muzykoterapia
Terapia rodzinna

Terapia rodzinna

Terapia rodzinna to forma terapii psychologicznej, której celem jest rozwiązanie problemów i konfliktów w rodzinie oraz odbudowa więzi między jej członkami. Polega na odnalezieniu źródła kryzysu oraz sposobów na jego pokonanie, czemu służyć ma cykl spotkań, w których uczestniczą rodzice, dzieci i terapeuta prowadzący.

Spotkania rodzinne pomagają rozwijać umiejętności komunikowania się i wpływają na funkcjonowanie całej rodziny. Psychoterapia rodzinna to cykl spotkań mających na celu poprawę funkcjonowania rodziny oraz przejście przez aktualne kryzysy. Spotkania rodzinne dają szansę członkom rodziny poczuć się jej częścią, a poprzez swobodne komunikowanie rozwiązać istniejące problemy.

Terapia rodzinna wskazana jest w sytuacjach, gdy relacje między domownikami są zaburzone, to znaczy często dochodzi między nimi do kłótni i konfliktów, mają trudności z rozpoznaniem swoich potrzeb, nie czują ze sobą więzi, brakuje im bliskości, zrozumienia, wsparcia. Może być także pomocna wówczas, gdy rodzina przeżywa kryzys spowodowany jakimś przytłaczającym, traumatycznym wydarzeniem, np. śmiercią któregoś z jej członków, utratą pracy, separacją, rozwodem czy zmianą otoczenia.

Terapia skierowana jest dla rodzin, które:

  • Mierzą się z chorobami i problemami psychicznymi, takimi jak depresja, uzależnienia;
  • Chcą udoskonalić komunikację w rodzinie;
  • Mierzą się z wyzwaniami rodzicielskimi;
  • Przechodzą przez kryzys po utracie bliskiej osoby;
  • Przechodzą kryzys związany z separacją czy rozwodem;
  • Mają wśród swoich członków osoby, które przechodzą kryzys np. dorastania.

Terapia Instrumental Enrichment®

Terapia INSTRUMENTAL ENRICHMENT® – TERAPIA FUNKCJI POZNAWCZYCH.

Instrumental Enrichment® to metoda terapii funkcji poznawczych zapoczątkowanej przez psychologa prof. Reuvena Feuersteina. Metoda ta nazywana jest również “uczeniem się przez doświadczenie w mediacji”. Podstawową zasadą metody Instrumental Enrichment® jest to, że wszyscy ludzie, zarówno dzieci jak i dorośli mają zdolność do usprawniania swoich procesów uczenia się.

Terapia jest prowadzona na materiale pozaszkolnym, uczy jak się uczyć wykorzystując w pełni swoje zdolności, rozwijając krytyczne myślenie i samodzielność w podejmowaniu decyzji. Reguły myślenia, które ćwiczy się w zadaniach, mają być przenoszone na różne sytuacje, zarówno edukacyjne, jak również sytuacje życia codziennego. Dlatego program jest czymś znacznie więcej, niż pracą nad funkcjami poznawczymi. Poprzez odpowiednie zadawanie pytań, analizę sytuacji zadaniowych, posiadanych zasobów, strategii rozwiązywania problemów, pojawiających się błędów, uczestnik uczy się jak radzić sobie z zadaniami szkolnymi, poprawić swoje funkcjonowanie w świecie.

Terapia Instrumental Enrichment® jest ofertą dla dzieci od 7 roku życia oraz dla dorosłych. Z terapii mogą korzystać osoby z trudnościami takimi jak:

  • Dysleksja rozwojowa, dyskalkulia i inne;
  • Nadpobudliwość, problemy w koncentracji uwagi, impulsywność (ADD, ADHD);
  • Trudności wynikające z zaburzeń centralnego układu   nerwowego (padaczka, uszkodzenia mózgu);
  • Nieharmonijny rozwój intelektualny;
  • Obniżona sprawnością intelektualną;
  • Rozpraszanie się podczas nauki;
  • Trudność w rozumieniu poleceń;
  • Uogólnione trudności w nauce;
  • Problemy z zapamiętywaniem.
 

Zajęcia te można również wykorzystywać do stymulowania rozwoju dziecka. Z terapii mogą korzystać również dzieci zdolne w celu wzbogacania poznawczego oraz dorośli , którzy chcą usprawnić zdolności refleksji i uelastycznić myślenie.

Instrumental Enrichment®
Hydroterapia

Hydroterapia

Fantastyczną hydroterapią połączoną z rehabilitacją społeczną są zajęcia na basenie. Mają one ogromne znaczenie w rehabilitacji osób niepełnosprawnych, szczególnie u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, niepełnosprawnością intelektualną oraz innymi dysfunkcjami. Woda leczniczo wpływa na spastyczne mięśnie, a także pomaga w poprawianiu zaburzeń z zakresu czucia powierzchownego. Dodatkowo masaż wodny i powietrzny zbawiennie wpływa na poprawę stanu fizycznego naszych podopiecznych. Środowisko wodne stwarza najlepsze warunki dla pracy słabych mięśni. Woda powoduje nie tylko odciążenie i rozluźnienie mięśni, lecz również umożliwia wykorzystanie siły unoszącej ciało dla wspomagania ruchów. Basen to idealne miejsce do nauki chodzenia.
Zajęcia w wodzie  poprawiają  koordynację ruchów, angażuje najwięcej mięśni, a także poprawia pracę układu krążenia oraz układu oddechowego. Hydroterapia redukuje lęki dziecka, rozładowuje napięcie emocjonalne. Powoduje to zmniejszenie objawów autyzmu, pobudza rozwój uczuciowy i społeczny. Hydroterapię stosuje się u dzieci  silnie odczuwających niepokój. W trakcie zajęć dziecko przebywa w ciepłej wodzie, bawi się nią oraz zabawkami, przełamuje lęki. Również tu stosuje się naśladownictwo, utrzymuje kontakt wzrokowy, uczy zabawy.

  • Obniżone napięcie mięśniowe;
  • Ułatwienie nauki poruszania się w pionie;
  • Nowe doświadczenia sensomotoryczne pochodzące ze środowiska wodnego, takie jak czucie własnego ciała w stosunku do otaczającej przestrzeni;
  • Ułatwienie wykonania ruchu czynnego.

Dogoterapia

Dogoterapia, inaczej kynoterapia, to coraz popularniejsza forma wspierania procesu leczenia, rehabilitacji i rozwoju dzieci. Obecność psa pobudza zmysły i uspokaja dzieci. Pozwala na usprawnienie procesów ruchowych, intelektualnych i emocjonalnych. Jest wykorzystywana z dużym powodzeniem u dzieci bez zaburzeń rozwojowych jak również u dzieci ze spektrum autyzmu, depresją, zespołem Downa.

Dogoterapia, czyli terapia z psem, jest skuteczną formą wspierania procesu leczenia. Pracą psa jest wspólne spędzanie czasu z dzieckiem. Częstotliwość oraz rodzaje ćwiczeń są dobierane indywidualnie, na podstawie potrzeb i możliwości dzieci. Psy, biorące udział w dogoterapii, są starannie wyselekcjonowane i specjalnie wyszkolone. Ich opiekunowie, psi terapeuci, również posiadają odpowiednie uprawnienia oraz ukończone szkolenia.

Staje się on dodatkowym wsparciem podczas leczenia szeregu chorób, takich jak: Autyzm, Depresja, Padaczka, Zaburzenia ruchowe, Choroba Alzheimera, Zespołu Downa, ADHD, Choroba Parkinsona, Stwardnienie rozsiane.

Dogoterapia

Wczesna nauka czytania

Wczesna nauka czytania

Oferujemy zajęcia wczesnej nauki czytania dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Zajęcia prowadzone są zarówno w systemie indywidualnym jak również grupowym.

Zajęcia prowadzone są przez specjalistów, pedagogów, logopedów, którzy posiadają kwalifikacje i doświadczenie w pracy z dziećmi oraz ukończyli stosowne szkolenia do prowadzenia tego typu zajęć. Profesor Cieszyńska w jednym z wywiadów następująco uzasadnia rolę umiejętności czytania u najmłodszych dzieci: „Dziecko, które czyta, ma poczucie że jest dobre. A najlepszą rzeczą, która pozwala osiągać sukcesy w życiu, jest przeświadczenie: „jestem dobry”. Dlatego często powtarzam rodzicom: nauczcie swoje dziecko czytać, a reszty ono samo się nauczy. Dziecko, które ma kłopoty z czytaniem, źle ocenia samo siebie i jest źle odbierane przez otoczenie – próbuje zwracać na siebie uwagę poprzez zachowania negatywne, czasem agresywne. Dziecko, które stale słyszy, że nie umie czytać, wycofuje się z aktywności w grupie rówieśników. Jeśli jest dodatkowo negatywnie oceniane przez rodzinę, istnieje u niego ryzyko pojawienia się poważnych zmian w psychice, łącznie ze skłonnością do depresji, która może ujawnić się w późniejszym wieku.”

Proponujemy różne metody nauki czytania oraz specjalistów posiadających stosowne uprawnienia (m.in. Metoda symultaniczno-sekwencyjna Jagody Cieszyńskiej, Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz).

  • Nauka poprzez zabawę;
  • Stymulacja rozwoju poznawczego dzieci;
  • Doskonałe przygotowanie do szkoły;
  • Poprawa pamięci i koncentracji;
  • Zajęcia prowadzone zgodnie z założeniami terapii neurobiologicznej;
  • Metody oparte na badaniach naukowych oraz doświadczeniach praktyków.

Matematyka dla smyka

Matematyka w zabawie, to najlepszy sposób na naturalne przyswojenie podstaw z tej dziedziny nauki. Wystarczy od najmłodszych lat uczyć dziecka myślenia, porównywania, klasyfikowania i orientacji przestrzennej, aby pokazać mu, że matematyka potrafi być przyjemną i ciekawą zabawą. Nie bez powodu matematyka jest nazywana królową nauk.

Zajęcia matematyczne są organizowane w formie indywidualnych zajęć lub warsztatów grupowych. Nauka matematyki staje się bardzo atrakcyjna gdy dziecko uczestniczy w przygotowaniu materiałów. Poprzez zabawę oraz kreatywną twórczość maluchy uczą się logicznego myślenia.

  • Zabawa matematyczna z wykorzystaniem różnorodnych narzędzi pracy;
  • Kształtowanie pojęć matematycznych ;
  • Wykorzystanie pomocy dydaktycznych i elementów metody Marii Montessori;
  • Pomoce dydaktyczne (układanki logiczne, układanki lewopółkulowe, układanki szeregów, układanki sekwencji, układanki relacji, układanki karty pracy, teczkę, zeszyt, portfolio, gry, materiały plastyczne, itp.);
  • Uczestniczenie w samodzielnym przygotowywaniu materiałów do nauki matematyki.
  • Stymulacja lewopólkulowa zgodnie z założeniami terapii neurobiologicznej;
  • Nauka poprzez zabawę;
  • Stymulacja rozwoju poznawczego dzieci;
  • Doskonałe przygotowanie do szkoły;
  • Poprawa pamięci i koncentracji.
Matematyka dla smyka
Trening koncentracji

Trening koncentracji

Indywidualny trening usprawniający procesy koncentracji uwagi i pamięci prowadzony jest przez specjalistów.  Koncentracja uwagi jest procesem, w którym nadmiar informacji zostaje odrzucony, a do odbiorcy docierają tylko istotne informacje dotyczące danego zagadnienia. Koncentracja łączy się z umiejętnością wyboru – wybieram to, co dla mnie istotne, a resztę bodźców odrzucam. Łączy się też z umiejętnością skupienia i napięcia.

  • Dziecko wykazuje trudności w koncentracji na szczegółach, popełnia błędy nieuważne; 
  • Nie potrafi przez dłuższy czas skupić się na zadaniu.;
  • Sprawia wrażenie jakby nie słuchało przekazywanych mu komunikatów;
  • Nie kończy zaczętych prac, polecenia wypełnia niedokładnie;
  • Ma kłopoty z organizacją pracy i wszelkich zajęć;
  • Niechętnie podejmuje zadania wymagające dłuższego wysiłku intelektualnego;
  • Gubi przybory szkolne i rzeczy potrzebne do pracy i nauki;
  • Łatwo ulega rozproszeniu pod wpływem słabych nawet bodźców;
  • Zapomina o codziennych obowiązkach i zadaniach.

Koncentracja uwagi jest procesem, w którym nadmiar informacji zostaje odrzucony, a do odbiorcy docierają tylko istotne informacje dotyczące danego zagadnienia. Koncentracja łączy się z umiejętnością wyboru – wybieram to, co dla mnie istotne, a resztę bodźców odrzucam. Łączy się też z umiejętnością skupienia i napięcia. Skupiam się na danym elemencie i utrzymuje odpowiednie napięcie.

Gimnastyka korekcyjna

Gimnastyka korekcyjna ma na celu skorygowanie wad postawy poprzez ćwiczenia czyli inaczej mówiąc, jest to profilaktyka i korekta zaburzeń statyki ciała i schorzeń kostno-stawowych, zwiększenie wytrzymałości organizmu, siły mięśni oraz kształtowanie i utrwalanie  nawyku utrzymywania prawidłowej postawy. Bardzo ważną rolę w gimnastyce korekcyjnej pełnią też ćwiczenia oddechowe rozwijające klatkę piersiową, płuca oraz poprawiające krążenie i dotleniające organizm.

Już 80 – 90 % dzieci i młodzieży ma wadę postawy! Jest to najczęstszy problem z jakim spotyka się lekarz diagnozujący dzieci i młodzież.

Gimnastyka korekcyjna
W krainie emocji

W krainie emocji

Dziecko bierze udział we wspaniałej przygodzie, jednocześnie budując swoją emocjonalną i społeczną dojrzałość, by w późniejszym życiu lepiej radzić sobie z każdym wyzwaniem.

Zajęcia w Krainie Emocji prowadzone są przez dyplomowanych psychologów, posiadających przygotowanie pedagogiczne i wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi.

Inteligencję emocjonalną można wykształcić, a im wcześniej tym więcej przynosi ona korzyści – umiejętność kierowania własnymi emocjami bezpośrednio wpływa na kompetencje społeczne dzieci i młodzieży, a później osoby dorosłej. Mając świadomość i kontrolę własnych emocji dzieci łatwiej i skuteczniej rozwijają relacje z innymi, co pomaga im w lepszym funkcjonowaniu w szkole i podnosi jakość kontaktów w grupie rówieśników.

Dzieci oraz młodzież posiadając wysoki poziom inteligencji emocjonalnej szybciej się uczą, są bardziej lubiani, lepiej radzą sobie ze stresem, chętniej i bardziej konstruktywnie współpracują z rodzicami w codziennych sytuacjach. 

Stymulacja percepcji wzrokowej​

Terapia obejmująca diagnozę i terapię pedagogiczną funkcji wzrokowych, oparta na metodach tyflopedagogicznych w pracy z dzieckiem z wadą wzroku.

Zmysł wzroku jest bardzo ważny dla prawidłowego funkcjonowania młodego człowieka. Pełni rolę stymulatora, aktywizatora, współuczestniczy w rozwoju fizycznym, psychicznym i społecznym. U dzieci z zaburzeniami widzenia bardzo ważne jest ciągłe stymulowanie zmysłu wzroku, poprzez ćwiczenia wzrokowe, koordynacji wzrokowo-ruchowej, ale także łączenie tych ćwiczeń ze stymulacja dźwiękową i dotykowo-ruchową.

Po wykryciu zaburzeń percepcji wzrokowej, należy jak najszybciej rozpocząć stymulację podstawowych funkcji wzrokowych. Ćwiczenia wzrokowe powinny być prowadzone codziennie według określonego planu uwzględniającego wadę wzroku oraz indywidualne umiejętności dziecka.

  • Ćwiczenia ze źródłami światła,
  • Ćwiczenia z przedmiotami o jasnych barwach i dużych wzorach,
  • Ćwiczenia z przedmiotami dającymi odbicie,
  • Ćwiczenia z ruchomymi zabawkami wiszącymi tzw. mobilami,
  • Ćwiczenia z obrazkami i książkami,
  • Ćwiczenia pomagające dziecku rozróżniać przedmioty,
  • Ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej,
  • Ćwiczenia pamięci wzrokowej, dopełniania wzrokowego i organizowania otoczenia ,
  • Ćwiczenia mięśni oka, poprzez m.in. wodzenie za przedmiotami w różnych konfiguracjach schematów i przestrzeni,
  • Ćwiczenia grafopercepcji i grafomotorycznych,– wyróżniania figury z tła i odwrotnie.
Stymulacja wzrokowa
Trening Umiejętności Społecznych (TUS)

Trening Umiejętności Społecznych (TUS)

TUS to zajęcia grupowe, które mają na celu trenowanie adekwatnych zachowań społecznych, umiejętności komunikacji, współpracy w grupie, naukę przestrzegania zasad, samokontroli, rozumienia i kontrolowania emocji, pracę nad rozwiązywaniem konfliktów. Zajęcia rozwijają pozytywną motywację, wiarę we własne możliwości i poczucie własnej wartości, a także kształtują empatię oraz wzajemny szacunek. Umiejętności społeczne będą ćwiczone poprzez zabawę oraz możliwość doświadczania sytuacji społecznych w bezpiecznych warunkach warsztatowych. Podczas treningu ćwiczymy umiejętności deficytowe dla osób w danej grupie stąd ważny jest dobór osób do grup zarówno pod względem wieku jak i potrzeb. Dlatego przed rozpoczęciem zajęć ważne jest rozpoznanie niepożądanych zachowań czemu służy indywidualne spotkanie podczas którego podczas rozmowy z rodzicami/opiekunami oraz w miarę możliwości z dzieckiem określamy te potrzeby.

  • Trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych;
  • Nieśmiałość, wycofanie;
  • Trudności w adaptacji do nowych sytuacji;
  • Impulsywność, trudności w panowaniu nad emocjami;
  • Zachowania opozycyjne, buntownicze;
  • Nieumiejętność dostosowania się do zasad;
  • Uleganie niekorzystnym wpływom;
  • Problemy wychowawcze;
  • Zajęcia prowadzone również dla dzieci ze spektrum Autyzmu, zdiagnozowanym Zespołem Aspergera, ADHD;
  • Dzieci z przejawami agresji.

Ćwiczenia motoryki małej i dużej

Motoryka to ogólna sprawność fizyczna i ruchowa człowieka, jego zdolność do wykonywania działań związanych z ruchem. Motoryka mała odnosi się do sprawności dłoni i palców a motoryka duża do sprawności fizycznej całego ciała. Motoryka mała odnosi się do ruchów dłoni i palców, czyli ruchów o mniejszym zakresie, które wymagają skupienia, koncentracji i precyzji. Motoryka mała to pisanie, rysowanie, rzeźbienie, lepienie z plasteliny, zawiązywanie butów, chwytanie przedmiotów, zapinanie guzików. Motoryka duża to wszystkie czynności, które angażują całe ciało i zmuszają je do aktywności. Duża motoryka to zwykła aktywność ruchowa, która uruchamia wszystkie partie naszego ciała. Tak zwany duży ruch. Doskonałymi ćwiczeniami motoryki dużej są jazda na rowerze, pływanie, bieganie, skakanie na skakance czy turlanie się. To również przeskakiwanie przez przeszkody, wspinanie się, jazda na rolkach czy hulajnodze.

Coraz częściej u dzieci diagnozuje się zaburzenia motoryczne. Wpływają one nie tylko na fizyczny, ale także na psychiczny i społeczny rozwój dziecka w późniejszym jego życiu. Jest też w tym trochę winy nas rodziców, zdecydowanie za dużo czasu dzieci spędzają już od małego przy telewizorach i komputerach.

Możliwe, że Twój malec cierpi na zaburzenia motoryczne, jeśli:

  • Rozwija się nieprawidłowo do swojego wieku, a jego ruchy są niezgrabne;
  • Często wypuszcza przedmioty z rąk;
  • Potyka się o mijane przedmioty;
  • Proste czynności jak ubieranie się sprawiają mu trudność;
  • Ruchy złożone angażujące całe ciało sprawiają mu problem (łapanie, skakanie, rzucanie);
  • Zdolności ruchowe dziecka rozwijają się nieodpowiednio do jego wieku, dużo wolniej w stosunku do rówieśników malucha.
Ćwiczenia motoryki małej i dużej
Zajęcia ogólnorozwojowe z elementami sensorycznymi i logorytmicznymi

Zajęcia ogólnorozwojowe z elementami sensorycznymi i logorytmicznymi

Zajęcia mają na celu rozwijanie wszystkich najważniejszych umiejętności dziecka takich jak umiejętności sensoryczne, logorytmiczne, językowe, plastyczne oraz zdolności interpersonalne. Zajęcia te również rozwijają koordynacje ruchową i wspomagają rozwój świadomości własnego ciała. Są to zajęcia tematyczne dotyczące różnych zagadnień – filmowych, baśniowych, przyrodniczych czy kulinarnych.

To prawdziwy pierwszy trening społeczny dla dziecka, które dopiero zaczyna dostrzegać obecność innych dzieci i uczy się z nimi współpracować. Dzieci przechodzą proces poznawania zasad panujących w grupie, integrują się z nią. Poprzez zróżnicowane aktywności ( prace sensoplastyczne, zabawy logorytmiczne, zabawy w kole, części stałe) ćwiczymy zarówno dużą jak i małą motorykę oraz umiejętności typowo PRZEDSZKOLNE. Spotkania składają się z różnych modułów – wspólne czytanie, zabawy w kole, zabawy edukacyjne, rozwijanie zdolności manualnych – sensorycznych, zabawy z chustą Klanza i wiele innych kreatywnych zabaw.

Zajęcia ogólnorozwojowe, bazujące na idei integracji sensorycznej. Mają za zadanie pobudzić wszystkie zmysły na różnych płaszczyznach oraz układ nerwowy do lepszego rozwoju sensomotorycznego dziecka w wieku Przedszkolnym oraz wczesno szkolnym.

  • Wspomaganie rozwoju mowy dziecka;
  • Ćwiczenie motoryki dużej i małej;
  • Doskonalenie percepcji słuchowej;
  • Ćwiczenie koncentracji, uwagi i pamięci;
  • Ćwiczenie orientacji w schemacie ciała;
  • Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej;
  • Stymulowanie rozwoju społecznego w grupie rówieśniczej;
  • Kształtowanie takich cech charakteru jak zdyscyplinowanie, porządek, aktywność, poczucie odpowiedzialności, umiejętność współdziałania w grupie.

Zajęcia kreatywnego myślenia (m.in. zajęcia plastyczne, muzyczne, kulinarne, mały odkrywca, językowe)

Każde dziecko jest kreatywne, tak samo jak ma imię, wagę i wzrost. Z kreatywnością jest jednak tak jak z inteligencją – wiele jest osób po prostu przeciętnych, a garstka o wyjątkowych uzdolnieniach. U podłoża tej cechy leży w 20% genetyka, a reszta to wpływ otoczenia oraz wychowania. Pamiętajcie, że każdy rodzic może wspomagać rozwój kreatywności swojego dziecka na co dzień. Kreatywność przydaje się w każdych okolicznościach życia. W badaniach zaobserwowano, że dzieci poznające świat w sposób kreatywny cechują się większą pewnością siebie, otwartością na świat oraz łatwiejszą i lepszą komunikacją z innymi niż dzieci edukowane w sposób tradycyjny. Dzieci te również mniej chorują, ponieważ myślą pozytywnie, co wpływa na ich lepsze samopoczucie. Nie boją się wyzwań i wierzą we własne siły i działanie, dzięki czemu nie kumulują skutków stresu i zdecydowanie mniej go odczuwają.

Dlatego tak ważne jest kreatywne spędzanie czasu z dzieckiem oraz stymulowanie i gimnastyka mózgu już od najmłodszych lat. Ważne jest też, aby twórczość, zwłaszcza spontaniczną, nagradzać i zachęcać do dalszej zabawy.

Dzięki zajęciom kreatywnego myślenia dziecko:

  • Odkrywa i trenuje własne możliwości twórcze;
  • Wzmacnia poczucie własnej wartości;
  • Rozwija zainteresowania i motywację do działania;
  • Pobudza wyobraźnię, fantazję, poczucie humoru;
  • Ugruntowuje umiejętność wyrażania siebie, komunikacji własnych myśli i uczuć;
  • Uczy się tolerancji i współpracy z innymi.
Zajęcia kreatywnego myślenia

Wynajem sal

Wynajem profesjonalnie wyposażonej sali do przeprowadzenia terapii psychologicznej, pedagogicznej , logopedycznej lub psychiatrycznej.

Nie znaleźliście Państwo oferty dla swoich pociech?

Zapraszamy do kontaktu oraz rozmowy.